Om bij het begin te beginnen: op zondag zijn we, na lekker gegeten te hebben bij (o)ma van der Veeken, vertrokken richting Düsseldorf. Dit was een voorspoedige rit en om half 8 waren we bij Tryp hotel Düsseldorf.
De volgende morgen hadden we een goed Duits ontbijt in het hotel. Hierna vertrokken we naar het vliegveld. Dat was dichtbij, binnen vijf minuten stonden we op de parkeerplaats. Inchecken, bagage, geen probleem. Wel jammer dat ze iedereen bij de gate laten wachten, en vervolgens weer uit deze ruimte sturen, omdat de paspoortcontrole was vergeten! Met zijn allen in een kleine ruimte wachten…. dit levert dus vertraging van een uurtje op! Gelukkig hoefden we in London niet te haasten. We vertrokken om 12.00 uur en landden 12.30 uur plaatselijke tijd.
Op naar de volgende vlucht, wel weer de nodige paspoortcontroles, dit wordt echt vaak gedaan. Tijdens de volgende vlucht was er genoeg te eten aan boord. En genoeg te kijken aan films en series. We vlogen met Air Canada, goede service! We landden om 16.00 uur in Montreal, ondertussen is het dan 22.00 uur in Nederland. Eerst maar weer controles, ik werd weer goed gecontroleerd, die piepjes blijven afgaan. Je kunt hier ook zelf de paspoorten scannen bij zo’n paal. Lijkt handig, maar als van de vier passen er uiteindelijk maar 1 ‘goedgekeurd’ wordt, en je toch naar de gewone douane moet, win je er geen tijd mee. Alleen Timo zou door mogen. Vooruit dus maar weer. De man van de douane had weer moeite met de naam van Stijn. Hij noemt hem dan gewoon ‘him’. Eenmaal door de customs zijn we al op US grondgebied. We hebben hier een paar uurtjes tijd, dus zoeken we een tentje om wat te eten. Dit valt eigenlijk nog best tegen in dit stukje vliegveld. Het worden hotdogs met frietjes. We beginnen langzaamaan te balen, want het laatste vluchtje van een uur, heeft ook een uur vertraging! Pas om 21.00 vertrekken we naar Boston. Rond 22.00 landden we. Hier verloopt alles voorspoedig, de koffers hebben we meteen, ook meteen in de bus richting de car rentals. We krijgen een mooie grote bak, maar helaas werkt de airco niet. Dan maar weer wachten op een andere. Dit wordt een blauwe Dodge Grand Caravan. Op naar het hotel. Helaas wat file onderweg. Deze kleine vertragingen breken ons langzaam op! Stijn slaapt na vijf minuten in de auto. Rond half 1 ’s nachts bereiken we dan toch de Fairfield Inn. Na 24 uur ploffen we in bed en de lichtjes gaan uit..
Een hele mooie reis naar de USA voor jullie allemaal.
Groetjes, Tonny.
In ieder geval al veilig gearriveerd. Have fun!